Η ιστορία ανάπτυξης των πολυεστερικών ινών

Το 1941, οι Βρετανοί J.R. Winfield και J.T. Το Dixon αναπτύχθηκε για πρώτη φορά με επιτυχίαπολυεστερική ίναστο εργαστήριο χρησιμοποιώντας ως πρώτες ύλες τερεφθαλικό οξύ και αιθυλενογλυκόλη και το ονόμασε Τερυλένιο. Το 1953, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρήγαγαν ίνες πολυεστέρα με την εμπορική ονομασία Dacron. Στη συνέχεια, οι ίνες πολυεστέρα αναπτύχθηκαν γρήγορα σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο. Το 1960, η παγκόσμια παραγωγή πολυεστερικών ινών ξεπέρασε τις ίνες πολυακρυλονιτριλίου και το 1972 ξεπέρασε τις ίνες πολυαμιδίου, καθιστώντας τη μεγαλύτερη ποικιλία συνθετικών ινών.

Αναφέρεται στη γενική ονομασία για τις ίνες που κατασκευάζονται από πολυεστέρα που παράγονται με πολυσυμπύκνωση διαφόρων διολών και αρωματικών δικαρβοξυλικών οξέων ή των εστέρων τους.

Δεδομένου ότι η ίνα τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου είναι η κύρια ποικιλία της, καλείται κοινώς ίνα πολυεστέρα για να αναφέρεται σε αυτήν την ίνα. Αυτός ο τύπος ίνας έχει τραγανή εμφάνιση και καλή θερμική σταθερότητα, αλλά έχει ελαφρώς κακή υγροσκοπικότητα. Χρησιμοποιούνται κυρίως για την κατασκευή διαφόρων ειδών ένδυσης, κλινοσκεπασμάτων, ειδών εσωτερικής διακόσμησης κ.λπ. μεμονωμένες ποικιλίες όπως οι ίνες πολυαιθυλενίου 2,6-ναφθαλικού εστέρα χρησιμοποιούνται κυρίως στη βιομηχανία.

Πολυεστερική ίνααναφέρεται στη γενική ονομασία για τις ίνες που κατασκευάζονται από πολυεστέρα που παράγονται με πολυσυμπύκνωση διαφόρων διολών και αρωματικών δικαρβοξυλικών οξέων ή των εστέρων τους. Ειδικές ποικιλίες είναι: ίνες τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου (PET), ίνες τερεφθαλικού πολυβουτυλενίου (PBT), ίνες τερεφθαλικού πολυτριμεθυλενίου (PTT), πολυτερεφθαλικές ίνες-1, ίνες 4-κυκλοεξανοδιμεθυλεστέρα (PCT), ίνα πολυ-2,6-αιθυλενίου (ENP) και μια ποικιλία τροποποιημένωνίνες με βάση πολυεστέρα.